z dedykacja dla mistrza Kopaczewskiego

"Życie człowieka jako komentarz do zawiłego i nieukończonego wiersza"( z "Blady ogień" Nabokov)

w tej sentencji znajduje się krótkie streszczenie tego co odnalazłam w książce "Przygodność, ironia i solidarność" no może znalazłam nieco więcej ... Dla Mistrza, poety Kopaczewskiego jest to lektura, można by zaryzykować stwierdzenie obowiązkowa. Toteż Mistrzu apeluję abyś ją nabył przez neta lub też poczekał na mój własny egzemplarz do następnego naszego spotkania. Tekst czyta się z wielką przyjemnością , bogaty w liczne odwołania do Freuda , Nietzschego, Nabokova, Heideggera, przedstawia między innymi ciekawą interpretację relacji poety do jego własnego, osobistego życia, i wskazuje konieczność rozpatrywania poezji w kontekście nie tyle tego kim poeta jest ale raczej co przeżył. Wysiłkiem poety jest bowiem stworzenie indywidualnej jaźni, którą można uznać za jego własną wydobycie się niejako z aury tego co nabyte, np. przeczytanych uprzednio wierszy. Dramatem bowiem dla autora jest nie posiadać niczego co można by nazwać własnym. Myślę że szukając własnej tożsamości, jako poety warto abyś zapoznał się z poglądami Rortyego i zmierzył się znimi, przyznając im rację lub odrzucając. Niewątpliwie książka wskażę Ci wiele nowatorskich sposobów rozpatrywania problemu, i pobudzi do rozważań nad kwestiami ktoreś być może dotychczas pomijał. Zarzucić by można, iż nie powinno się teoretyzować na temat poezji, a proponowana przeze mnie konieczność rozważenia problemu jest próbą budowania teori nad czymś co z założenia teoretycznym nie jest. Pragnę tu uspokoić Cię Mistrzu, iż odsyłam jedynie do jakże ciekawej ksiażki Rortyego, a on sam jest daleki od wszelkich form fundamentalimu, idąc raczej w kierunku Nietchego uznając wręcz jak w tytule przygodość języka, jaźni i......Jestem w trakcie lektury.